Merhabalar... Böyle uzun aralar vermeyi hiç yakıştıramıyorum kendime. Hatta bazen kökten bırakıversem blogu diye düşünüyorum. Ama sonra bakıyorum ki bazen sırf blogda paylaşmak için diktiğim zamanlar oluyor. Ve kendimce yaptığım tek aktivitem buraya yazmak. İşte bu his tekrardan fotoğraf çekimi için giyinmeye ve yazı yazmak için vakit ayırmaya sebep oluyor. Şuan dağ gibi birikmiş bir sürü işi bırakıp yazıyorum bu yazıyı...
Bu pantolonu yine temel pantolon kalıbımı kullanarak diktim. Kalıbın iki yanlara gelen kısımlarından dörder parmak geniş kestim. Aslında cep filan koyabilseydim gayet şık ve sokakta giymeye uygun bir pantolon olabilirdi. Ama ben son bir kaç gündür hep evde bu pantolonu giyiyorum. Öylesine rahat ki anlatamam.
Oğlumun iyice hareketlenmesi ve kızımın okulu, folklör çalışmaları filan derken hayatım iyice hareketlendi. Blogu iyice boşladım. Yorumlara dönüş yapmam çok gecikiyor. Beni lütfen affedin. SEVGİLER....
Dikişi şimdi biten yani tam anlamıyla makineden yeni çıkan pantolonlarımla karşınızdayım. Yine benim ne zaman kalıbını çıkardığımı bile hatırlamadığım temel pantolon kalıbım ve tabi ki fermuarsız fit pantolon dikişim ile iki adet desenli pantolona sahip oldum. Bu ilk pantolonun kumaşı kot gibi ve hatırı sayılır bir ligrası var.
Bu kumaşım ise uzun süredir dolapta bekleyen ve her yıl ceket mi diksem yoksa elbise mi diye düşündüğüm pamuk saten. Bu yıl baharın gelişi ile birden pantolon oluverdi. Çok da iyi oldu. Çünkü süper rahat. Önümüzdeki günlerde hep bunu giyebilirim. Sevgiler...
Şu her zaman kullandığım ve bu ince trikolara çok yakışan 2012/08 nolu burda dergisinin 108 nolu kalıbından diktiğim kazağımla karşınızdayım. Öncelikle bu kalıbın etek ve kol uçlarına bant geçiyorum. Bantları özellikle gerdire gerdire takıyorum ki lastik havası versin. Bu kalıpla kaçıncı triko kazağımı diktim artık sayamıyorum. Hafif yarasa kol olması yüzünden en sevdiğim duruşa sahip. Çok kısa oldu ama aynı şeyleri tekrarlamak istemiyorum. Sevgiler....
Kızım, geçtiğimiz yıllarda diktiğim bu kot gömleği çok fazla giymişti. Hem artık küçülmeye hemde yıkanmaktan kemikleşmeye başlamıştı. O yüzden geçen hafta pazardan aldığım bu kotumsu kumaştan ona bir yenisini dikmeye karar verdim. Öncelikle yine kızımın sevdiği bir penye, uzun kollu tişörtü kalıp olarak kumaşın üzerine koyup kestim. Tek fark ön kısımlarında yaklaşık 5 cm'lik paylar bırakmak oldu. O payları içe veya benim yaptığım gibi dışa doğru çevirip üzerinden dikişleri geçtim. Bu fotoğrafları çekerken daha düğmeleri dikilmemişti. Sonradan minik sedef düğmeleri de dikildi ve gömlek tamamlandı.
Yakayı da yine kalıba bağlı olmadan omuz dikişlerini çekip yaka uzunluğunca böyle uyduruk tek parça bir yaka kesmek suretiyle hallettim.
Cep yada cep kapakları derdinden de tek tarafa yapışıveren bu şirin arma sayesinde kurtuldum.
Kot eteğimizde aslında detaylıca anlatılması gereken bir DIY projesi ama bilmem vakit olurmu anlatmaya. Bir ara fırsat bulabilirsem onu da paylaşırım. SEVGİLER....
Son günlerde çocukların hastalıkları ve ziyarete gelen anneanne ve babaanneler gibi sebeplerden dolayı hem dikişten hemde blogdan ayrı kaldım. Ancak bu gün annemle birlikte pazara çıkıp yine bol bol dikiş malzemesi ve kumaş alarak kendimi rahatlatabildim. Bu bluz geçen yıl aldığım kırmızı yumuşacık ve çok dökümlü bir penyeden. Reglan kol kalıbım 2004/10 nolu dergiden, burada kalıbım hakkında daha detaylı bilgi vermişim. Bu kalıbı kullanarak manto bile dikmişliğim var. Eşime tişörtler dikerken en çok kullandığım kalıptır. Kol boyunu truvakar kol olarak ayarladım ve etek ucu, kol ve yakayı bant ile döndüm.
Evimin aynı köşesinden yine merhaba. Sanırım kendimi yenilemediğim için takipçi sayım takıldı kaldı. Ve instagram yüzünden çoğu blogger blog yazmayı bıraktığından buralar bize kaldı. Ama Ayşe Arman'ın bir kitabına verdiği isim gibi ''Kimse okumazsa ben okurum'' diyerek başlıyorum bu gün. Yine her zamanki basıc kalıbımı kullanarak bu defa lacivert kaşe gibi kalın bir kumaştan yakasız ceket diktim. Biraz fark yaratabilmek içinde önünü çift düğme ve arma ile süsledim.
Bu ceketi dikeli iki ay oluyor neredeyse. O dönem evde astarlık kumaşım pek kalmadığından bu kumaşı kullanmışım. Şimdi olsa lacivert beyaz çizgili bir kumaş kullanır ve kollarını kıvırarak giyerdim. Ama ne yapalım geçti artık. Bu ceket ile, eğer hala devam ediyorsa sevgili Ayselce örgüler blogunun sahibi Aysel Melike'nin Ceket dikme etkinliğine katılmak istiyorum. Sevgiler...
Benim güzeller güzeli sevgili kız kardeşim bu yıl yeniden anne olmaya hazırlanıyor. Doğum temmuz ayına denk geliyor nasipse. Bende ilk bebeğimi temmuz ayında doğurmuş biri olarak o aylarda doğum yapmanın ve de hamileliğin son dönemini yaşamanın ne zor ve ne bunaltıcı olduğunu iyi bildiğimden ona bir elbise dikmeye karar verdim. Geçtiğimiz haftalarda aldığı bir penye kumaşa el koydum ve bu güzel fil desenli kumaştan ona hem hamileliğe hemde doğum sonrası emzirme dönemine uygun olması için bu elbiseyi diktim. Ben yine her zaman olduğu gibi basıc bluz kalıbımı kullandım. En altta basit bir şablonla kalıbı nasıl kestiğimi gösterdim. Üst kısmı kruvaze, kolsuz, göğüs altından siyah bir bant geçiyor ve kol, yaka da yine düz siyah penyeden. Göğüs altındaki o çift kat bandın içine lastik geçtim ve etek kısmını o bandın alt ucuna büzdürerek taktım. Zor gibi görünen çok kolay bir işti. Özellikle düz siyah penye kullanmamın sebebi desen de karmaşa yaratmaması içindi. Yeni dikişlerde görüşmek üzere sevgiler...
